güncelleme
Uyumuyor, doymuyor, mızıldanmayı kesmiyor. Bu ara yaptıklarıyla değil yapmadıklarıyla annesini perişan ediyor bizim kuzu. 3 aylık bir insan yavrusu nasıl olur da günde sadece 7-8 saat uyur anlamıyorum. Bazen öğleden sonraları o kadar perişan oluyor ki aralıksız 5 saat filan sızıyor. Bazen o da yok. Aç mı, bir yeri mi ağrıyor, gazı mı var anlamıyoruz. aklımıza gelen herşeyi deneyip tesadüfen başarılı olursak susturmayı becerip biz de azıcık rahat ediyoruz. Böyle günlerin akşamlarında yorgunluk ve sinir bozokluğudan zırıl zırıl ağlıyorum ben de. Bugün kendi doktorundan başka bir doktora göstereceğiz. O da normal derse bağrımıza taş basmaktan başka çare yok.
Anlaşıldığı üzere günler sadece ona endeksli. Yanım alıp bir yere gidemiyorum. Annemler de yok, böylece 1 saat bile bırakıp çıkamıyorum. (birkaç gün üst üste öğleden sonra uyuyunca geçenlerde babasıyla başbaşa bırakıp maniküre gittim, geldiğimde garibim mutfak masasının üzerinde ana kucağında, babası da salonda yerde sızmışlardı, ben çıkar çıkmaz ağlamaya başlamış ve saatlerce susmamış.) Ne zaman hangi modda olacağı hiç belli olmuyor. Hava güzelse 1 saat filan dışarıya çıkarıyorum, ben de hava alıyorum bu sayede.
Evvelsi gün ilk kez fantezi yapıp bir başıma arabaya atıp bize yakın ufak bir alışveriş merkezine gittim. Bizimki kapalı mekanda dura kalka pusette yatmaktan pek haz etmedi, mızıl da mızıl söylendi durdu. İki insan yüzü görmekten öyle mutluydum ki bu beni starbucks'ta bir sıcak çikolata içmekten alıkoymadı. Ama hem puseti, hem araba koltuğunu, hem de bizim 5 kiloluk damacanayı taşımak oldukça zormuş, onu anladım.
Doğumdan beri bir gram bile kilo veremedim bu arada. Bu da tuz biber ekliyor moralime. güya emzirme kilo verdirirdi, yalanmış.
Bu kadar istediğim birşey hayatımı nasıl böyle cendereye aldı hayret ediyorum. Bazen bundan sora yaşamım hep böyle geçecekmiş korkusuna kapılıyorum. Yersiz biliyorum ama bir daha hiçbirşeyin eskisi gibi olmama gerçeğini kabullenmek zor geliyor.
Bu kadar yakınmayı yalancı çıkaracak bir parçayla sözlerime ara veriyorum. Böyle masum birşey bu kadar bezdirsin adamı, söylesen kimse inanmaz!
Etiketler: http://bp0.blogger.com/_0-lPhcFMdWg/R8fhqMV_0oI/AAAAAAAAAAU/MHZ5uddGWWE/s320/adım+üstümde.JPG
yuvarlandi Ilgaz Gürses @ 15:42
5 kisi dedi ki
5 Comments:
:)) Zor bir durum olsa gerek ama masallah cok guzel ve saglikli gorunen bir bebek. Eminim kisa sure sonra bu gunler gececek ve gulerek hatirlayacaksiniz. Dogru, hicbirsey eskisi gibi olmayacak ama buyuk ihtimalle siz de zaten Ilgaz'in olmadigi o eski gunlere bir daha donmek istemeyeceksiniz!! Cok sevgiler.
Senem
benim oglum da o kadar az uyurdu ki, bazen "2 aylik bebekler gunde 16 saat uyur yazan kitaplar yanlis mi yaziyor acaba, 16 saat uyanik kalirlar mi yazmak istemisler aslinda" seklinde dusunurdum. 1 yaş civarı bir pedegoga gitmiştik hatta, "acaba bir problem mi var bu cocukta" diye. doktor ozani 1 saate yakin gozlemleyip "ozanin bir uyku problemi yok gorunuyor, gayet saglikli bir bebek ama sanirim sizin uyku probleminiz var. birilerinden destek alin, onlar cocuga bakarken siz uyursunuz" seklinde muthis yorumda bulunmustu. cocuk saglikli diye sevineyim mi, bu uykusuzluk kalici diye uzulelim mi bilememistik .)
seni o kadar iyi anlıyorum ki...tamamen aynı durumlar bizde mevcut. Allah hepimize gayret-kuvvet-sabır versin, bebelerimize de sağlık-huzur-uyku !!
Şule 1 yaşına kadar sürer mi bu iş? Yandık desene! Bizim doktor da "oğlan gayet iyi, siz kendinize bakın" yollu birşeyler söyledi. Vallahi doktorlar bilmiyor bu işi.
Huysuzcum biz 3 ayı devirdik, ara ara öğleye doğru uyumaya başladı. Şanslıysam bazen öğleden sonraları da uyuyor. Ama genelde kendini sıkıp akşamüstü 5'e kadar filan uyumayıp o saatlerde sızıyor ve 5 saat filan uyuyor. Banyo saati de feci kaymış oluyor tabii. Büyüdükçe geçecek diye umuyorum,
çok büyümüş ve çooook tatlı. bakmaya kıyamaz insan.
büyüdükçe geçer sanırım o ağlama durumları. ama hiçbişeyin eskisi gibi olmayacağını ne kadar çabuk kabullensen o kadar rahat edersin sanırım. kolay gelsin:)
Yorum Gönder
<< Home