biz geldik

Bizim minik kuzu anasına çekti vetezcanlı bir kuzu olduğunu kanıtlayarak 4 hafta erken gelmeye karar verdi. Bir akşam, daha işten ayrılalı 1 hafta ancak olmuşken, sabahında şehrin muhtelif yerlerindeki işlerimi görmek için arabayla ve yürüyerek dört dönmüşken, oturup 2 saat çikolata keselerinin mıknatıs süsleriyle uğraşmış ve yarısına bile gelememişken, saat 10 gibi elimde dergi koltukta yayılmışken ve hanereisi yurtdışında, annemler evlerinde, ev dandini ben ondan da beterken, deve tellal pire berber iken suyum geliverdi.

Sonrası; annemlere ve doktoruma haber, hanereisine ister balonla ister koşarak, bir şekilde yetişmesi talimatı vererek, evi azıcık toplayarak, çantamın eksikliklerini tıkıştırarak, ve dua ederek geçirilen panik dakikaları. Hastaneye yatış, sancılar ve sabaha kadar bekleyiş. Tanrım bu 4 hafta için ne planlarım vardı hiçbirini takmadı oğlum. Sadece babasının gelişini bekledi o kadar. Tam beni ameliyathaneye indirecekleri dakika yetişti eşim ve içeri girdik…

Asıl macera sonra başladı. Biraz minik ama sağlıklı şekilde doğdu kuzum anka kuşum. Ne prematüre ne haftasında, önlem için daha doğru dürüst koklayamadan aldılar koynumdan ve yoğun bakıma koydular. 3 gün ara ara küvezden seyrettim yavrumu.

Genç yaşında çektikleri yetmedi, birkaç gün sonra sarılık oldu haydi tekrar hastaneye. Işıklar altına kavruldu pişti bebeğim. Neyse ki geçti.

Bu arada ben hayatımın en berbat dönemini geçirdim ve hala da çok iyi sayılmam, zira ememiyor küçüğüm, çünkü daha çok küçük. Hiçbir teselli aklımda yerini bulmuyor, kimsenin tecrübesi iknaya yetmiyor. 10 dakikada bir ağlıyor, günde en az bir kere kriz geçiriyorum. Mama vermek çok gücüme gidiyor, ha bire süt sağmak hem çok yorucu hem can acıtıcı. Şaşkın ve yorgunum. Günler sağarak, enjektörle besleyerek, memeye alıştırmaya çalışarak, fırsat buldukça süslerini tamamlamaya çalışarak ve asla dinlenemeyerek geçiyor. Annem evi ele aldı ama benim gibi takıntılı bir düzen hastasına yetmiyor işte, ancak 10. günde biraz düzen kurabildik.

Hanereisi epeyce evde kalacak, bu iyi bir şey, ama sanki daha önce 10 tane doğurmuş gibi her şey hakkında fikri var. Annemle sık sık geriliyor, bu da beni geriyor. Kendi derdim yetmezmiş gibi bir de bununla uğraşıyorum. Emzirme sıkıntımı pek anlayamıyor. Ukalalığı lohusalık sıkıntısını pek kapsamıyor nedense.

Geçen gün tartıldığımda yajklaşık 9 kilonun gittiğini gördüm, ama hala 6 aylık gibi karnım ve yağlar duruyor.

Böyle böyle yuvarlanıp gidiyoruz işte.

Pompa başından şimdilik bu kadar iki elimi de kullanabildiğim ilk fırsatta yine yazarım.